W 1977 roku, na II Międzynarodowym Kongresie Fitoterapii i Konferencji Aromaterapii w Monako, francuski lekarz o nazwisku Belaiche zaprezentował swój indeks o oregano, w którym używa olejku oregano i wykorzystuje go jako punkt odniesienia do porównywania bazy bakteriobójczego działanie innych substancji. Powodem dlaczego wybrał olejek oregano był fakt określonego rygorystycznego eksperymentu laboratoryjnego i ze wszystkich naturalnych olejków eterycznych, oregano spełniło wszystkie parametry najlepszego środka przeciwbakteryjnego.

Belaiche stosował techniki analityczne Schroedera i Messinga, mierzył w milimetrach strefę „halo” (strefę przejaśnienia) hamowania rozwoju bakterii specyficznymi olejkami eterycznymi w hodowli bakteryjnej prowadzonych na szalkach Petriego. Sprawdził w ten sposób zdolność olejków eterycznych do hamowania wzrostu bakterii, a także do zabijania bakterii.

Belaiche wybrał do badań kultury bakteryjne pochodzące od osób chorych. Testował olejki eteryczne na maksymalnie 90 różnych rodzajach bakterii.

Po zakończonych badaniach, Belaiche stwierdził, że:

To aromatyczna esencja (oregano) jest prawie zawsze liderem. Wśród najbardziej aktywnych olejków, oregano jest „najlepszy z najlepszych”. Olejek z oregano dostarczył mi niesamowitych wyników w leczeniu chorób infekcyjnych. Poza silnym działaniem bakteriobójczym, olejek z dzikiego oregano również zapobiega skurczom, drgawkom i zaburzeniom nerwowym. W mojej ocenie, te cechy przeciwskurczowe wspomagają synergicznie wspaniałe antyseptyczne działanie olejku.

Kompletny przewodnik, który opisuje o wspaniałych właściwościach dzikiego oregano w stosowaniu przy licznych dolegliwości, w tym alergiach, astmie, zapaleniach oskrzeli, drożdżycy, przeziębieniach, opryszczce, biegunkach, grypie, zapaleniach błony śluzowej żołądka, łuszczycy, zapaleniach zatok i dziesiątkach innych, to pozycja dr. Cass Ingrama „The Cure is in the Cupboard”.